Dit resultaatgebied richt zich op continue vorming en het uitdragen van het beleid en de strategieën van VIDS in haar streven naar respectering en erkenning van de rechten van inheemse volken in Suriname.  Hierbij wordt op verschillende niveau’s gewerkt: binnen de VIDS als organisatie, in de dorpen en op nationale en internationale podia.

VIDS heeft immers geen statisch beleid; de beleidslijnen en strategieën die bij de algemene VIDS Conferentie zijn aangenomen moeten worden bijgesteld; de gemeenschappen moeten continue geïnformeerd worden en hun mening en input geven; en er komen nieuwe, soms dringende, issues die van grote invloed zijn op de inheemsen, bijvoorbeeld klimaatverandering en REDD (Reduced Emissions from Deforestation and Degradation of forests). Het VIDS bestuur wordt ook steeds meer gevraagd bij bestuurskwesties op gemeenschapsniveau, bijvoorbeeld dorpsbestuurwisselingen maar ook grondenrechtenproblemen met derden.  Wat voorheen als ‘ad-hoc vergadering’ of ‘spoedgeval’ werd aangemerkt waarbij het VIDS bestuur moest ‘uitrukken’, is nu een kerntaak geworden in het functioneren van VIDS als hoogste inheems gezag, namelijk het interveniëren (bemiddelen, in goede banen leiden, adviseren) in bestuurskwesties.  Deze trend geeft aan dat de beoogde versterking van het traditioneel gezag inderdaad wordt verwezenlijkt en verder versterkt en uitgebouwd moet worden. Informatie uitwisseling en gelegenheden voor inhoudelijke discussies zijn dus een absolute noodzaak voor het functioneren van VIDS.

Van essentieel belang zijn ook lobby en advocacy, zowel nationaal als internationaal, binnen het streven naar beleidsbeïnvloeding om inheemse rechten en zelfbeschikking opgenomen te krijgen in het mainstream beleid van de overheid. VIDS participeert daarom ook in verschillende beleids- en adviesorganen, stuurgroepen van projecten en andere multi-stakeholder lichamen. Hetzelfde geldt voor beleidsbeïnvloeding van NGO’s, multinationals en andere organisaties, in het bijzonder internationale milieu- en ontwikkelingsorganisaties die projecten in of voor het binnenland uitvoeren en/of financieren, soms zonder voldoende rekening te houden met de rechten van de inheemse volken en het principe van free, prior and informed consent (FPIC).

Middels regionale en internationale netwerken vindt ook uitwisseling plaats van beleid, ervaringen en ‘lessons learnt’ hetgeen al zeer nuttig is gebleken voor gemeenschappen, bijvoorbeeld voor West Suriname die heeft geleerd uit de invloeden van mijnbouw op inheemse gemeenschappen in Canada, en de ervaring van de Saramaccaners voor de rechtszaak die CLIM uit Oost Suriname aanhangig maakte bij de Inter-Amerikaanse Mensenrechtencommissie. Anderzijds zijn ook de ervaringen van VIDS het delen waard; er blijken bijvoorbeeld soorgelijke organisaties van traditionele leiders elders in de regio te zijn terwijl sommige landen alleen ‘westerse’ organisatievormen hebben en zeer geïnteresseerd zijn in de geschiedenis en werkwijze van VIDS.